De mensen achter Humanitas: Leonie Pascual

1: Wie ben je en hoe is je thuissituatie?

Mijn naam is Leonie Pascual, ik ben vijftig jaar, 22 jaar getrouwd met een man met Spaanse roots, moeder en schoonmoeder van twee kinderen; een dochter van 22 die al uit huis is en een zoon van twintig.

Oorspronkelijk kom ik uit het centrum van Rotterdam, een uitstapje gemaakt naar Rotterdam Zuid en Hekelingen, om uiteindelijk in Geervliet (Gemeente Nissewaard) terecht te komen, alwaar ik met veel plezier woon.

2: Wat doe je bij Humanitas?

Mijn functie binnen Humanitas is manager Zorg en Welzijn, regio Hoek van Holland, Zorg Thuis en Zorg met Verblijf en Zorg Thuis Spijkenisse.

3: Hoe lang werk je voor Humanitas en wat is je geschiedenis?

Tijdens mijn kinderjaren wilde ik al de zorg in. Het ziekenhuis was voor mij de plek om te gaan werken, echter liep dat anders. Toen ik 21 was kreeg ik een baan als medewerker dagbehandeling ouderen somatiek binnen een verpleeghuis en daar verloor ik mijn hart aan de ouderenzorg.

Al snel volde ik de opleiding tot ziekenverzorgende, daarna de opleiding tot verpleegkundige en na een flink aantal jaren te hebben gewerkt in diverse functies en bij verschillende zorgorganisaties, kreeg ik lichamelijke klachten waardoor het werken aan het bed voor mij lastiger werd.

Ik was (en ben nog steeds) van mening dat ik een verantwoordelijkheid heb naar mijzelf en mijn werkgever toe om te kijken hoe ik gezond naar mijn pensioen toe ga en welke keuzes ik daarin, met ondersteuning van de werkgever, kan maken.

Na het volgen van de HBO Zorgmanagement ben ik richting het management gegaan.
Sinds 2017 ben ik in dienst van Humanitas; begonnen als manager van Zorg Thuis team Charlois/Feijenoord en in 2019 de overstap gemaakt naar Hoek van Holland, omdat ik daar de kans kreeg om zowel Zorg Thuis als Zorg met Verblijf aan te sturen en ik mogelijkheden zag om de verbinding tussen deze werkgebieden te leggen.

4: Hoe zijn de afgelopen corona-maanden voor jou verlopen en hoe heb je het ervaren?

Als eerste locatie binnen Humanitas werd ik geconfronteerd met corona, zowel in Zorg Thuis als bij Zorg met Verblijf. Wat er toen op ons afkwam is onbeschrijfelijk geweest; angst, hectiek, verdriet, onmacht, lange dagen en slapeloze nachten, testen, persoonlijke beschermingsmiddelen, verbondenheid en verbroedering binnen Humanitas. Diep respect voor allen die direct en indirect met corona te maken hebben gehad, of nog steeds hebben. Met elkaar hebben we klaargestaan voor onze kwetsbare ouderen, thuis, op locatie, als werknemer, mantelzorger of aan de zijlijn. Zorgen zijn er over de medewerkers die nog kampen met de gevolgen van het virus en wat dat in de toekomst gaat brengen.

5: Hoe zie je na de afgelopen maanden te hebben meegemaakt de toekomst, voor Humanitas en in het algemeen?

Terugkijkend op de afgelopen periode, denk ik dat we trots vooruit mogen kijken naar wat we met elkaar hebben neergezet en geeft dit opening om met elkaar te kijken hoe we onze werkzaamheden voor nu, maar ook in de toekomst voort gaan zetten. Corona heeft in mijn optiek ook bijgedragen in het zaken anders organiseren en geeft ons een opening naar de toekomst om binnen en buiten Humanitas kritisch te kijken naar hoe we met elkaar verder willen; waar staat Humanitas voor, durven we keuzes te maken voor een goede toekomst van Humanitas en zetten we de stip aan de horizon voor een mooie toekomst met Humanitas. Mijn stip voor de toekomst is om samen met mijn man te emigreren naar het mooie Cádiz in Spanje. Samen oud worden en terugkijken op een mooi arbeidsverleden in de gezondheidszorg.

6: Heb je een boodschap voor je collega’s bij Humanitas?

Blijf vooruit kijken naar de toekomst, heb vertrouwen in jezelf, je collega`s en de organisatie, verbind en communiceer met elkaar en wees trots op Humanitas en waar we met elkaar elke dag weer voor staan!

Cádiz in Spanje

.