Humanitas Door2Door en de coronacrisis

De impact van de coronacrisis op de zorgtak van Stichting Humanitas is ongelooflijk groot geweest. Ik ben enorm trots op mijn collega’s die zich in deze zware tijden ingezet hebben voor en met de bewoners van de verschillende Humanitas-huizen. Zelf werk ik bij de ‘welzijnstak’ van Humanitas. Hoewel minder op het vlak van gezondheid, heeft corona ook daar rake klappen uitgedeeld.

Ik werk (o.a.) bij Door2Door, een onderdeel van het Expertisecentrum Seksualiteit Sekswerk en Mensenhandel van Stichting Humanitas. Door2Door is een laagdrempelig centrum voor (ex)sekswerkers in de breedste zin van het woord: of iemand nu escort doet, webcamt, sociaal erotische dienstverlening biedt, porno maakt, paydate of sugardate – of iemand fulltime sekswerk professional is, het doet als bijbaan voor extra cash of uit nood om financieel het hoofd boven water te kunnen houden.

Sekswerkers werden hard geraakt door de crisis doordat ze dubbel gediscrimineerd werden. Heel veel sekswerkers werken via de opting-in: een soort fictief dienstverband wat tussen werknemerschap en zelfstandig ondernemerschap inzit. Hierdoor werden zij buitgesloten van de door de overheid ingerichte steun bij inkomensverlies door de beperkingen. Vanwege de maatregelen werd het hen verboden hun eigen brood te verdienen, maar kwamen verreweg de meeste sekswerkers ook niet in aanmerking voor de compensatiemaatregelen zoals de TOZO en NOW waardoor sekswerkers en hun gezinnen in acute nood raakten.

In het begin dachten we nog, de overheid is deze bijzondere arbeidsverhouding in de crisisberaden gewoon even vergeten. Maar het werd niet gecorrigeerd, ook niet na kamervragen, brandbrieven naar ministers, politici en overleggen met ambtenaren. En dan heb ik het nog niet over mensen die door hun verblijfsstatus in Nederland – of het gebrek daaraan – überhaupt in de kou stonden. Mensen belden ons dat ze geen eten hadden, uit huis gezet gingen worden omdat ze de huur niet konden betalen. Bij Door2Door, PMW en het ESSM als geheel werden we overspoeld door heel veel schrijnende hulpvragen van mensen in acute nood, maar we stonden te vaak met lege handen. Heel machteloos voelde ik me. Uit pure armoede hebben we maar een soort geïmproviseerd voedselbankje ingericht. Ook was er een sekswerker die een noodfonds initieerde en waaruit sekswerkers, gelukkig ook via Door2Door en PMW, een noodbedrag van 40 euro konden krijgen. Dat is natuurlijk mooi en we deden dit graag, maar dit soort noodvoedsel en kleine bedragen waren druppels op een gloeiende plaat.

Alsof het nog niet genoeg was dat sekswerkers werden buitengesloten van de compensatieregelingen, bleek ook dat zij anders werden behandeld toen de corona-maatregelen weer werden versoepeld. In tegenstelling tot andere contactberoepen als pedicures en masseurs, mochten sekswerkers – zonder verdere concrete medische onderbouwing – niet aan het werk.

Sekswerk is gelegaliseerd in Nederland, maar deze crisis heeft weer eens pijnlijk en haarscherp laten zien met welke vooroordelen, shaming en ongelijke behandeling sekswerkers zo vaak te maken krijgen. Terwijl gelijke rechten en gelijke kansen juist de positie van de mannen, vrouwen en transpersonen die wij ondersteunen zo zou versterken en hen minder kwetsbaar zou maken. Maar de overheid liet zich van zijn meest stigmatiserende kant zien.

Eind mei liet ik mij, samen met tien sekswerkers en andere betrokken uit de seksbranche zoals een exploitant, een klant en een politieagent – tatoeëren met een letter uit de Universele Verklaring van de Rechten van de Mensen. Zij verbonden zich daarin aan een keten van 6773 dragers van zo’n Human Rights Tattoo die daarmee wereldwijd aandacht vragen voor de universele mensenrechten en in dit geval in het bijzonder voor gelijke rechten voor mensen die om watvoor reden of door watvoor omstandigheid dan ook sekswerk doen.

Ondertussen is sekswerk wel weer toegestaan (hoewel velen die door de eerste uitbraak geraakt werden, vrezen voor een tweede corona golf). De financiële achterstanden van de afgelopen maanden zijn natuurlijk zo 1,2,3 niet ingelopen en we zijn als hulpverleners nog steeds erg druk met noodvragen die daaruit voortvloeien. Ik bewoog mijzelf de afgelopen maanden tussen strijdvaardigheid, crisis-adrenaline en verslagenheid, vermoeidheid en teleurstelling. Ik blijf die strijdvaardigheid houden in mijn werk bij Humanitas als sociaal weker, en daarbuiten, maar ik kan niet anders dan ook constateren dat de afgelopen periode ook een nieuwe deuk gaf in mijn vertrouwen in de Nederlandse staat als een eerlijk en rechtvaardig systeem.

Veel kracht, moed en liefde,
Anke

Meer weten over Door2Door en de mensenrechten actie? www.door2doorrotterdam.nl
Meer weten over Human Rights Tattoo? www.humanrightstattoo.org
Meer leren over sekswerk als hulp- of zorgverlener? www.stichtinghumanitas.nl/HulpenZorgaanSekswerkers
Doneren aan het noodfonds voor sekswerkers? www.dutchemergencyfund.nl

.