De mensen achter Humanitas: Astrid Arts

1: Wie ben je en hoe is je thuissituatie?

Hallo allemaal, ik ben Astrid Arts, 51 jaar en al sinds 1988 helemaal happy met Ruud. We wonen in Vlaardingen. Samen hebben we een dochter en een zoon waar ik super trots op ben! Maaike is 27 jaar en woont sinds vier jaar met haar vriend samen. Robin is 26 jaar en woont nog thuis. Hij gaat volgend jaar het huis uit, want dan gaat hij samenwonen met zijn vriendin in hun nieuwbouwhuis.

We zijn een sportief gezin. Wandelen en sporten veel. Twee jaar geleden ben ik met Ruud van Porto naar Santiago gelopen (250 km), vorig jaar vanuit Bilbao naar Santiago (654 km). Een geweldige ervaring!! Momenteel lopen we in Nederland steeds delen van het Pelgrimspad. Dit is een langeafstand wandeling van Amsterdam naar Maastricht. We lopen dan in etappes tussen de 25 en 35 km per dag. Even het hoofd leegmaken en soms is het echt een sportieve uitdaging (vermoeide benen, een blaar of bevangen door de hitte). Ondanks dat is het heerlijk om te wandelen!

2: Wat doe je bij Humanitas?

Momenteel stuur ik allerlei projecten aan waar vrijwilligers aan verbonden zijn. Concreet betekent dit dat ik o.a. met beleid bezig ben, contacten met gemeente en netwerk onderhoud, af en toe met cliënten in gesprek ben wanneer zij zich niet aan afspraken houden, etc. Ik hou dus veel ballen in de lucht. Het heeft o.a. betrekking op mensen uit detentie, mensen die chronisch of levensbedreigend ziek zijn, zich eenzaam voelen, schulden hebben, in rouw zijn, gezinnen met opvoedingsondersteuning, etc.

Ook voor nieuwe kwetsbare doelgroepen probeer ik steeds iets te verzinnen. ‘Mijn’ afdelingen vallen onder Welzijn & Hulpverlening. Vanuit het prachtige pand aan de Pieter de Hoochweg stuur ik dit allemaal aan. Vanuit dit organisatieonderdeel is de ambitie uitgesproken om met Humanitas de mooiste, kwalitatief en kwantitatief sterkste vrijwilligersorganisatie in Rotterdam te worden!! Helpen jullie mee?

3: Hoe lang werk je voor Humanitas en wat is je geschiedenis?

Ik kom uit de kinderopvang, maar nadat ik met schaatsen een ruggenwervel had gebroken was laag werken echt geen pretje meer. In maart 2003 zag ik op een site dat er een assistent-coördinator werd gezocht voor Aktie Frisse Lucht. Een project om kinderen uit achterstandsgebieden een weekje op vakantie te laten gaan in een gastgezin.

Ik heb meteen gebeld, kon meteen op gesprek komen en een week later was ik aan de slag! Oké, het contract moest nog geregeld worden… maar er moest veel gedaan worden voor de naderende vakantie dus fijn dat ik meteen kon beginnen. Het was maar een contract van, schrik niet, 200 uur per jaar. Ongeveer vier uur per week! Maar goed, ik was binnen bij Humanitas en heb meteen aangegeven dat ik wel meer kon en wilde. In juli kwam een Humanist van het Huis van Bewaring de Schie bij Humanitas, omdat hij heel graag met vrijwilligers wilde gaan werken. Net zoals de pastoor, dominee en Imam. Aangezien ik voor mijn opleiding tot maatschappelijk werker stage had gelopen bij de reclassering, was het werken met gedetineerden mij niet vreemd. Ik werd gevraagd dit project op te gaan zetten. Eerst als bezoekgroep en al snel ook voor de nazorg van ex-gedetineerden.

In oktober 2003 was de allereerste koppeling een feit! Toen nog gefinancierd vanuit de Vereniging Humanitas. Het project Samen Reintegreren is er nog steeds! Ondertussen met een structurele subsidie van de gemeente en het Ministerie van Justitie. Hier worden jaarlijks 200 ex-gedetineerden begeleid en ondersteunen we in diverse penitentiaire inrichtingen bij schulden, filosofiegroepen, re-integratie centra en hebben we een wandelend spreekuur. Dit gebeurt allemaal door coördinatoren en vrijwilligers. Natuurlijk werkte ik toen al geen vier uur per week meer, maar ging ik naar 16 uur. In 2006 kwam daar het eenzaamheid-project voor mensen vanaf 55 jaar bij en van lieverlee kwamen er steeds meer projecten/afdelingen bij. Ik werk nu, op papier ;-), 36 uur per week.

4: Hoe zijn de afgelopen corona-maanden voor jou verlopen en hoe heb je het ervaren?

Ik had het idee dat mijn beide telefoons aan mijn oren geplakt zaten. Er moest heel veel geregeld worden! Voor sommige afdelingen kon er meteen vanuit huis gewerkt worden, maar bij andere afdelingen kon dit niet en hebben we meteen een rooster gemaakt. Er kwam heel veel creativiteit bij medewerkers en vrijwilligers naar boven. Wat geweldig om te zien en te ervaren hoe dit dan gaat, ondanks dat het ook een heel angstige tijd was. Met name in het begin. Ik volgde al het nieuws en iedere dag om 14.00 kreeg ik een pop-up bericht met aantal besmette en overleden mensen in Nederland. Op een gegeven moment kon ik daar niet meer tegen. Had constant het gevoel ‘aan’ te staan.

Al heel snel was het idee geboren om kwetsbare cliënten op te bellen en via die manier te ondersteunen. IKWILHELPEN werd opgezet, zodat mensen die thuis waren komen te zitten ook mee konden gaan helpen bij Humanitas. Hierin verbonden we ook zorg en welzijn! Er werden processen bedacht om nieuwe vrijwilligers aan te nemen, te scholen met een vleugje Humanitas en nieuwe interventies bedacht voor onze veelal kwetsbare cliënten. Bij hen kwamen veel verhalen los. Eenzaamheid werd venijnig zichtbaar!

5: Hoe zie je na de afgelopen maanden te hebben meegemaakt de toekomst, voor Humanitas en in het algemeen?

Allereerst een diepe buiging voor al die collega’s in de zorg! Ook daar is heel veel werk verzet in vaak hele zware omstandigheden! Respect! Tevens wil ik mijn respect uitspreken voor het Corona Crisisteam! Met raad en daad stonden jullie terzijde. Menigmaal met iemand van het team kunnen sparren, heel fijn!

Het was, en is voor velen, nog steeds een rare tijd. Toch ben ik ook enthousiast over alle vrijwillige hulp die aangeboden is en nog steeds wordt, maar ook de burenhulp die op gang is gekomen. Humanitas moet nu doorpakken om nog meer mensen aan te trekken die ons willen helpen! We hebben een ieder hard nodig. Er is heel veel expertise binnen Humanitas, laten we daar meer gebruik van maken. We zitten nog veel op eigen eilandjes. We moeten veel meer de verbinding maken tussen zorg en welzijn. Dat maakt ons als Humanitas uniek. Wanneer we dat nog meer uit kunnen gaan stralen en daadwerkelijk door kunnen pakken, wil toch iedere Rotterdammert bij Humanitas horen?!?!

6: Heb je een boodschap voor je collega’s bij Humanitas?

Samen kunnen we heel veel! Medewerkers en vrijwilligers kunnen met elkaar het verschil maken. Ik wil nog meer vrijwilligers of mensen die ons willen helpen aantrekken. Wanneer een ieder uitstraalt dat het leuk is om bij ons te komen dan kunnen we dat voor elkaar krijgen. Ik vraag je om in je familie, vrienden en kennissenkring rond te vragen of er mensen zijn die ons willen helpen. Weet mij te vinden wanneer je iets wilt weten over vrijwillige inzet. Ik ben trots op ons! In het najaar kom ik met de vrijwilligersfunctionarissen langs bij alle locaties van Humanitas om te laten zien hoe leuk vrijwilligerswerk is.

.