De mensen achter Humanitas: Rebecca Leidelmeijer

1: Wie ben je en hoe is je thuissituatie?

Mijn naam is Rebecca Leidelmeijer. Ik ben 39 jaar en ik ben moeder van zes kinderen en inmiddels 13 jaar samen met mijn huidige partner. Hoewel mijn oudste zoon inmiddels zijn vleugels heeft uitgeslagen, is het nog steeds een drukke en gezellige bedoening in ons huisje in Rhoon.

2: Wat doe je bij Humanitas?

Ik ben trajectbegeleider bij Buddyzorg Plus, waar ik mijn kwaliteiten probeer in te zetten ten behoeve van chronisch zieke mensen in Schiedam en Vlaardingen, daarnaast coördineer ik een vakantieweek bij gastgezinnen in Zeeland voor kinderen uit Rotterdam en omgeving die vanwege sociale of praktische redenen even een andere omgeving behoeven.

3: Hoe lang werk je voor Humanitas en wat is je geschiedenis?

Nadat ik besloot me om te scholen van secretaresse tot maatschappelijk werker, ben ik als vrijwilliger aan de slag gegaan bij ‘Samen reintegreren’ van Humanitas om ervaring op te doen in de welzijnssector en hoewel de planning was om een paar maanden te ‘snuffelen’ aan het werken met ex-gedetineerden, ben ik zeven jaar blijven hangen. In de tussentijd heb ik, onder leiding van Astrid Arts, het project een enorme ontwikkeling zien maken. En ook ik maakte een groei door; niet alleen professioneel, maar ook op persoonlijk vlak, bijgestaan door Astrid en haar supervrijwilliger wijlen ‘Rob Streefland’.

Eind 2013 vond ik het tijd voor een nieuwe uitdaging. Met een stortvloed aan tranen nam ik afscheid van mijn humanitasfamilie. Het afscheid was echter maar van korte duur. Binnen een half jaar was ik terug op mijn oude stekkie, waar ik met frisse moed begon aan mijn avontuur als maatschappelijk werker bij Bureau hiv- hulpverlening.

Inmiddels ben ik dus trajectbegeleider bij Buddyzorg Plus, en coördineer ik daarnaast een vakantieweek bij gastgezinnen in Zeeland voor kinderen uit Rotterdam en omgeving die vanwege sociale of praktische redenen even een andere omgeving behoeven.

En, als kers op de taart, heb ik in samenwerking met onze bestuurder Gijsbert van Herk een heel speciaal project gecreëerd, namelijk de intramurale tattooshop op de locatie ‘Akropolis’. De tattooshop draagt de toepasselijke naam ‘INKtramuraal’. Als eigenaresse heet ik iedereen hier welkom voor het zetten van een tatoeage, echter met het oog op de volgende doelstellingen:

• Nooit te oud!
• Een brug slaan tussen de buurt en de bewoners
• Speciale aandacht voor het verhaal achter het ‘plaatje’
• Een warm welkom voor iedereen die zich niet thuis voelt in een reguliere tattooshop
• Ook voor mensen met een kleiner budget
• Inzet voor maatschappelijke doelen

4: Hoe zijn de afgelopen corona-maanden voor jou verlopen en hoe heb je het ervaren?

Wanneer ik over corona spreek, voel ik van alles door me heengaan. Natuurlijk heb ook ik mijn werkzaamheden moeten aanpassen. Mijn werk voor Buddyzorg Plus moest ik telefonisch in goede banen zien te leiden; de vakantieweek voor de kinderen kon geen doorgang vinden en de tattooshop ging op slot, waardoor ik inkomen misliep. En ook ik werd thuis ineens gebombardeerd tot lerares.

Maar, jeetje mina, ik ben zo ontzettend dankbaar dat de horror mij en mijn directe omgeving bespaard is gebleven. En ik ben zo ontroerd door de vele initiatieven van hulp aan de kwetsbaren. De gezamenlijke strijd geeft een gevoel van spirituele kracht en de lockdown heeft velen tot hernieuwd inzicht gebracht. En ja, ik voel me misselijk bij de gedachte aan de mensen die alleen waren in hun ellende en de mensen die geen afscheid hebben mogen nemen van hun dierbare. Dus NEE, ik zou niet durven klagen over mijn huidige persoonlijke situatie tijdens de coronacrisisis, want ik heb vooralsnog enorm geluk gehad.

5: Heb je een boodschap voor je collega’s bij Humanitas?

Hierbij wil ik alle leden van onze Humanitas familie bedanken voor hun bijdrage in het geheel. Met zijn allen maken wij het al 75 jaar mogelijk om kwetsbare mensen met zo veel mogelijk eigen regie een zo waardig mogelijk bestaan te geven.

Dat was niet mogelijk geweest zonder JOUW inzet. En natuurlijk struikelen wij ook wel eens. We blijven mensen en zolang onze intenties goed zijn en we blijven investeren in samenwerking en transparantie, zullen we met het doel voor ogen wonderen verrichten, soms klein, soms groot, maar altijd waardevol!

.