De mensen achter Humanitas: Iris van Yperen

De komende tijd beantwoorden diverse medewerkers van Humanitas zes dezelfde vragen. Vandaag is het de beurt aan Iris van Yperen. Op de foto windt ze er geen doekjes om, er is maar één voetbalclub.

1: Wie ben je en hoe is je thuissituatie?

Mijn naam is Iris van Yperen, ik ben 63 jaar, ongehuwd en moeder van een dochter.

2: Wat doe je bij Humanitas?

Ik ben werkzaam bij de receptie in de Leeuwenhoek op de West-Kruiskade.

3: Hoe lang werk je voor Humanitas en wat is je geschiedenis?

Inmiddels ben ik 27 jaar werkzaam bij Humanitas. Ik ben begonnen in de Steenplaat, in de huishouding en keuken. Door een knieblessure ben ik achter de receptie tetechtgekomen in verschillende huizen op Zuid. In Hoogvliet weer een vaste plek gevonden, maar door sluiting van de receptie in de zorg terechtgekomen. Door de eerder genoemde knieblessure het werk in de zorg en Hoogvliet met veel verdriet op moeten geven. Wat een fantastisch team hadden we daar! En uiteindelijk ben ik in het toch wel meest unieke huis van Humanitas terechtgekomen, als receptioniste. En ben daar nog steeds met ontzettend veel plezier werkzaam.

4: Hoe zijn de afgelopen corona-maanden voor jou verlopen en hoe heb je het ervaren?

Voor mij waren de afgelopen corona-maanden verschrikkelijke maanden. De eerste twee maanden van de uitbraak heb ik ervaren als een hel. Ik ben na twee weken zelf positief getest en wanneer je zelden of nooit ziek bent (nog nooit een griepje gehad) en je wordt hiermee gecofronteerd, dan kan ik zeggen dat het absoluut geen prettige ervaring was.

5: Hoe zie je na de afgelopen maanden te hebben meegemaakt de toekomst, voor Humanitas en in het algemeen?

Als zeer positief ingesteld persoon zie ik toch de toekomst van Humanitas enigszins somber in. Er is veel leegstand en ik denk dat er door corona anders gedacht gaat worden over het plaatsen van je naasten in een zorgcentrum, omdat bezoeken en dergelijke door zoveel regels lastig wordt. Voor wat betreft mijn eigen leven: Ik tel al mijn zegeningen en ben zeer dankbaar over hoe ik uit mijn coronaziekbed ben gekomen. Ik vind het erg dat er in het openbare leven een hoop dingen (momenteel) niet meer spontaan kunnen.

6: Heb je een boodschap voor je collega’s bij Humanitas?

Voor mijn collega’s bij Humanitas hoop ik dat zij vooral gezond mogen blijven en het mooie werk wat wij met elkaar doen met begrip en passie nog heel lang mogen blijven doen. Een lieve groet van mij voor jullie allemaal! ?

.