De mensen achter Humanitas: Esther Bouwman
1: Wie ben je en hoe is je thuissituatie?
Mijn naam is Esther Bouwman, ik ben 43 jaar en woon samen met mijn zoon Remco van 14 jaar, onze parkiet Joris 🙂 en konijn Snuffie in Ridderkerk. Zoals je misschien al begrijpt, ik ben ik gek op dieren.
Ik hou van wandelen, dit doe ik dan ook minstens één keer in de week, samen met een vriendin. Meestal zo rond de 6 km. Verder wil ik af en toe eens een rondje van 5 km. hardlopen. Ik hou ervan om gezellig uit eten te gaan of te lunchen, doe aan diamond painting en lees graag boeken van Suzanne Vermeer en Linda van Rijn of tijdschriften.
2: Wat doe je bij Humanitas?
Ik werk 1 september 14 jaar in De Wetering als verzorgende IG. Ik ben op de tweede etage begonnen, tussendoor ongeveer drie jaar op de derde etage gewerkt en nu weer een aantal jaar op de tweede. Sinds 8 juli 2020 ben ik de trotse bezitter van mijn GVP diploma (gespecialiseerd verzorgende psychogeriatrie).
3: Hoe lang werk je voor Humanitas en wat is je geschiedenis?
Ik ben 1 augustus 1997 begonnen in de Haegenburgh. Dus 23 jaar alweer. Ik kwam net van school met mijn diploma verzorgende op zak. In de Haegenburgh heb ik mijn VIG diploma gehaald en daarna ook mijn verpleegkundige diploma.
In 2005 moest de Haegenburgh sluiten en toen heb ik precies twee jaar gewerkt op de ‘ziekenhuis verplaatste zorg’ (ZVZ). Echter was ik daar niet op mijn plaats en heb ik besloten om in 2006 in De Wetering te komen werken. Op dat moment moest ik ervoor kiezen om als verzorgende aan de slag te gaan omdat er geen vacature was. Mijn welzijn vond ik belangrijker dan een functie.
Ik heb altijd bijscholingen gevolgd. Zo begeleid ik leerlingen. En zoals gezegd was ik het afgelopen jaar zelf leerling. Dat was best pittig hoor; werkende, studerende mama zijn. Maar hoe trots kun je zijn nu dit papiertje in the pocket is?! Héél erg trots!
Nu ga ik mij samen met manager en een andere collega, met wie ik samen ben geslaagd, oriënteren op hoe ik mij als GVP-er kan gaan inzetten. Ideeën zijn er genoeg.
4: Hoe zijn de afgelopen corona-maanden voor jou verlopen en hoe heb je het ervaren?
De corona-maanden heb ik als pittig ervaren. Niet eens de werkdruk, want het is altijd hard werken in de zorg. Maar wel de emotionele kant. Cliënten die hun kinderen moesten missen, maar ook de kinderen/echtgeno(o)t(e)n die hun ouder/partner moesten missen. Dit vond ik heftig. Want hoe goed je ook zorgt, ik kan nooit een dierbare vervangen.
Ik wilde dit compenseren en ging soms echt over mijn eigen grenzen heen. Ik moest leren doseren.
Ondanks deze heftige periode, heb ik altijd veel saamhorigheid ervaren. We waren er voor elkaar. Ook bij de ‘hogere hand’ kon je altijd terecht. Dat was en is heel erg fijn. Het was voor mij ook leerzaam en zeker als ik dan denk aan GVP. Ik heb geleerd hoe belangrijk gesprekken zijn met familie. Hoe fantastisch het is om met familie te kunnen samenwerken. Samen één doel bereiken. Goede zorg voor hun dierbare.
5: Hoe zie je na de afgelopen maanden te hebben meegemaakt de toekomst, voor Humanitas en in het algemeen?
Ik hoop met heel mijn hart dat het niet meer tot een lockdown komt. Dat dit verdriet alle cliënten bespaard moge blijven. Verder heb ik zo het gevoel dat het weer verder zal gaan zoals het voor corona ging. Met de extra alertheid op hygiëne en klachten die duiden op corona. Bij ons is corona buiten de deur gebleven en laten we hopen dat ie ook nooit binnen komt!
6: Heb je een boodschap voor je collega’s bij Humanitas?
Verzorg en bejegen iedereen zoals je zelf ook graag bejegend wilt worden. Samen sterk! Dat hebben we de afgelopen maanden met elkaar bewezen. Trots op jullie allemaal!