De mensen achter Humanitas: Monique Berkhout
1: Wie ben je en hoe is je thuissituatie?
Ik ben Monique Berkhout, ben 54 jaar en al 28 jaar getrouwd met Peter. Wij hebben twee kinderen. Kilian, 24 jaar en Estelle 21 jaar. Ik hou van sporten, lezen, dansen en leuke dingen organiseren voor anderen.
2: Wat doe je bij Humanitas?
Ik ben manager Zorg Thuis en Teamcoach. Op dit moment manager van de locatie IJsselburg en waarnemend manager van De Wende. Ook coach ik een aantal medewerkers om ze meer in hun kracht te zetten in de functie die zij uitvoeren.
3: Hoe lang werk je voor Humanitas en wat is je geschiedenis?
Ik ben ooit in september 1985 als leerling ziekenverzorgende in de kliniek begonnen. Eerst hadden we een vooropleiding van drie maanden, om in december de opleiding verder in te stromen. Op 1 december 1985 ben ik dus in dienst gekomen bij de stichting. Voor de snelle rekenaars, dit is dus bijna 35 jaar geleden.
In november 1987 ben ik voor de opleiding geslaagd en binnen twee jaar werd ik in de kliniek teamleidster op de toenmalige ‘9e’. Een aantal collega’s waarmee ik in de opleiding heb gezeten, is nog steeds werkzaam binnen de stichting. Het was een geweldige tijd, maar ben blij dat de zorg ten goede voor onze bewoners is veranderd. Alleen al denkend aan de vrijheid beperkende middelen die toen gebruikt werden, nu er op terugkijkend denk ik: ‘Wauw, hoe was dat mogelijk?’
In 1999, intussen in het bezit van een groot rijkdom, namelijk Kilian en Estelle, ben ik teamleider geworden in Hannie Dekhuizen. In de kliniek verviel de functie van teamleider en werd je eerste contactverzorgende. Dit heb ik een tijdje gedaan toen de kliniek werd verbouwd en alle bewoners en medewerkers tijdelijk in de Schiebroekse Parkflat werden gehuisvest.
In november 2001 ben ik als teamleider gaan werken in De Evenaar. Daar moest de PG-afdeling verder opgezet worden en werd ik ingeroepen bij de overige bewoners van De Evenaar met een PG-indicatie.
In De Evenaar voelde je je thuis of je vond het niets. Wel, ik voelde mij daar zeer thuis. Het was net één grote familie met elkaar. Ondanks dat heus niet alles altijd op rolletjes liep, was er een enorme goede basis, die voor heel wat geweldige momenten heeft gezorgd. Lief en leed deelden wij daar met elkaar.
Lief en leed delen
Dit heb ik zelf an den lijve aan allebei de kanten mogen beleven. Ik was net een jaar werkzaam in De Evenaar toen bij onze dochter een stofwisselingsziekte werd ontdekt. Een spannende en onzekere tijd brak aan. Van medewerkers, MT en directie heb ik heel veel steun ervaren (tot op de dag van vandaag nog, er is altijd belangstelling voor mij en mijn gezin). De andere kant, toen ik 25 jaar in dienst was, samen met de toenmalige praktijkopleider Yvonne Cabaret( we hebben met elkaar overigens in de opleiding gezeten). We werden bij De Evenaar opgehaald met een heuse limousine. Samen met onze gezinnen en kregen een rondrit door Rotterdam. Bij terugkomst werden we warm onthaald door collega’s en bewoners en werd ons jubileum gevierd met ze. Bewoners, van de afdeling waar ik toen teamleider van was en met heel veel collega’s. Met speeches tot optredens van collega’s aan toe.
In De Evenaar was een personeelsvereniging actief. Eerst alleen voor de medewerkers van De Evenaar, later voor alle medewerkers die werkzaam zijn in de regio Alexander. Hier mag ik nu al zo’n tien jaar voorzitter van zijn. Samen met vijf andere fijne collega’s vormen wij de PV-commissie. In de goeie tijd hadden wij zeker zo’n kleine honderd leden. Mede door de afbouw van De Evenaar en het weggaan van collega’s hebben we nu ongeveer de helft aan leden en gaat er wellicht gekeken worden of we niet samen kunnen gaan met onze grote broer Jason (personeelsvereniging Akropolis) tot één grote personeelsvereniging voor heel Humanitas.
Toen brak de periode aan dat de teamleidersfunctie kwam te vervallen en dacht ik: ‘wat nu?’. Zoek ik mijn heil ergens anders of ga ik voor een andere uitdaging bij Humantas. Ik ben toch de opleiding voor teamcoaches gaan doen en ben twee jaar teamcoach geweest van alle thuiszorgteams van Humanitas in de regio Alexander. Dit vond ik geweldig en het bracht mij veel energie. Maar helaas, ook deze functie hield op te bestaan en toen ben ik gegaan voor de functie van manager Zorg en Welzijn. Ik ben toen manager geworden van de Gerard Goossenflat in Ommoord, van zowel Zorg Thuis als van Zorg met Verblijf. Ware het niet dat er na een jaar werd besloten dat je als manager maar van één onderdeel kon zijn en moest ik de keuze maken. Ik heb toen voor Zorg Thuis gekozen en kreeg toen ook het ZT-team van de Kristal onder mijn hoede. Wat ik nu doe staat hierboven al eerder beschreven. Al met al dus veel meegemaakt in 35 jaar.
4: Hoe zijn de afgelopen Corona-maanden voor jou verlopen en hoe heb je het ervaren?
De afgelopen maanden waren best pittig. Ik ben veel in De Wende geweest omdat wij daar helaas gingen ervaren wat Corona inhoudt, wat het met iemand kan doen en wat dat bij medewerkers teweeg kan brengen. Ik heb mijn best proberen te doen om zoveel mogelijk in De Wende te zijn ter ondersteuning. Was het team in De Wende al flink saamhorig en kordaat, in deze periode is dat nog eens sterker naar voren gekomen. Iedereen gaat ervoor, onder welke omstandigheden dan ook. Helaas heeft de Corona er voor gezorgd dat wij op een gegeven moment nog maar 1 ELV-cliënt hadden in de Wende. Hoe bijzonder is het dan dat er medewerkers vanuit de Wende, die ook Corona hebben gehad, samen met collega’s een klein team vormden om te gaan werken op een sluisafdeling in Akropolis, of om elders in de stichting ondersteuning te bieden.
Omdat ik veel in De Wende was, was ik minder in IJsselburgh, wat soms ook niet goed voelde. Omdat je weet dat daar ook medewerkers werken die zorg geven, risico lopen en angst hebben. De consequenties die het virus met zich meebracht voor onze bewoners/cliënten/mantelzorgers waren bijna mensonterend en uiteraard doet dit wat met je.
Mede doordat ik mij niet zo heel snel gek laat maken en mijn fijne (maar i.v.m. mijn dochter toch spannende) thuissituatie, ben ik er persoonlijk goed doorheen gerold.
5: Hoe zie je na de afgelopen maanden te hebben meegemaakt de toekomst, voor Humanitas en in het algemeen?
Dat vind ik best een lastige. Ik ben positief ingesteld, maak mij vooraf niet zulke hele grote zorgen en handel naar wat er op een bepaald moment moet gebeuren. Maar ik moet zeggen dat ik nu toch wel een klein beetje vrees voor er wat er nog eventueel op ons pad komt aangaande Corona. Dit heeft alles te maken met het feit dat ik heb gezien wat het virus in rap tempo kan doen met iemand.
6: Heb je een boodschap voor je collega’s bij Humanitas?
Behandel elkaar met respect, laat iedereen in zijn waarde en wees vooral trots op wat je doet. In welke functie dan ook. We hebben elkaar allemaal nodig!
